Wśród bogatej działalności dokumentacyjnej Marty Brzuskowskiej znajdują się także nagrania terenowe. Stworzoną przez badaczkę taśmotekę tworzy 145 ponumerowanych kaset magnetofonowych. W nagraniach zostały uwiecznione w szczególności pieśni – zarówno te codzienne, przygodne, ballady, pieśni żartobliwe, polne przyśpiewki, jak i związane z szeroko pojmowaną obrzędowością, np. kolędy życzące czy kantyczkowe, a także repertuar nowszy, np. pieśni wojenne, patriotyczne czy rozrywkowe. Poza tym znajdziemy tu opowieści, legendy, porzekadła czy wywiady dotyczące obrzędowości. W nagraniach znajdujemy także, choć w bardzo małej liczbie, pieśni ukraińskie, w językach rusińskich, bądź przetłumaczone z nich na język polski. W zarejestrowanym materiale niestety brakuje dokumentacji muzyki instrumentalnej.

Nagraniom towarzyszy dokumentacja nienagrana, na którą składa się obszerna kartoteka oraz ok. 140 tek-kopert z transkrypcjami muzycznymi i tekstowymi. W notatkach zapisane zostały także szczególnie ważne dla archiwistów informacje: imię i nazwisko śpiewaka, data i miejsce urodzenia śpiewaka, data i miejsce nagrania pieśni, imię i nazwisko osoby nagrywającej oraz transkrybującej dane nagranie. Autorką nagrań w zdecydowanej większości była Marta Brzuskowska, a transkrypcji do zebranych przez nią nagrań dokonał Józef Przytuła, dyrygent Orkiestry Symfonicznej im. Karola Namysłowskiego w Zamościu.  W etnograficznych zbiorach Muzeum Zamojskiego znajduje się także obszerna kartoteka wszystkich nagranych na taśmach tekstów mówionych i śpiewanych (kilka tysięcy kart).

Zbiór nagrań z Muzeum Zamoyskiego jest digitalizowany przez Justynę Kusto i Magdalenę Bill-Kunce, a opracowywany przez Katarzynę Wińską w ramach projektu Polska muzyka tradycyjna – dziedzictwo fonograficzne.

_{Nośniki z kolekcji nagrań Muzeum Zamojskiego. Warszawa 2019 r. Zbiory Fonograficzne IS PAN. Fot. Ewelina Grygier.}

_{Katarzyna Wińska w trakcie opracowywania zdigitalizowanych nagrań. Warszawa 2019 r. Zbiory Fonograficzne IS PAN. Fot. Ewelina Grygier.}